بررسی مقایسه ای تأثیر ساختار مالکیت بر ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین صنایع مختلف

تحقیقات صورت گرفته در زمینه راهبری شرکتی به بررسی آن دسته از مکانیسم هایی می پردازد که سرمایه‏گذاران جهت کنترل شرکت ها مورد استفاده قرار می دهند تا مسائل نمایندگی را به حداقل برسانند. این مکانیسم ها به دو دسته درونی و بیرونی طبقه‏بندی می شوند که از جمله مکانیسم های درونی ساختار مالکیت می باشد. ساختار مالکیت شرکت می تواند در کاهش یا افزایش تضاد منافع بین سهامداران و مدیران، هم‏سویی یا عدم هم سویی علایق و منافع آنها و میزان نظارت بر کار مدیران و در نتیجه افزایش یا کاهش ارزش شرکت موثر باشد. پژوهش حاضر نیز تأثیر ساختار مالکیت را از منظر سهامداران عمده (تمرکز مالکیت، میزان کنترل بزرگترین سهامدار، تعداد سهامداران و نوع مالکیت) بر ارزش شرکت ها مورد بررسی قرار می دهد. نمونه آماری پژوهش شامل 78 شرکت در طی دوره زمانی سال های 1384 لغایت 1388 می‏باشد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر وجود رابطه ی معنی دار و مثبت تمرکز مالکیت سهامداران عمده بر اساس شاخص های own3 و h با ارزش شرکت می باشد. بر اساس شاخص lown3 نیز رابطه ی معنی داری مشاهده نگردید. بر اساس شاخص own3 در چارک های سوم و چهارم رابطه ی معنی دار و مثبت تأیید شد. بر اساس شاخص hدر چارک سوم رابطه ی معنی دار و منفی تأیید شد. بر اساس شاخص lown3 در هیچ یک از چارک ها رابطه‏ی معنی داری مشاهده نگردید. همچنین بین میزان کنترل بزرگترین سهامدار عمده، تعداد سهامداران عمده و نوع مالکیت آنها با ارزش شرکت رابطه ی معنی دار و مثبت وجود دارد. این نتایج فقط در چارک چهارم جایی که تمرکز مالکیت سهامداران عمده بالای 76% است تأیید گردید. همچنین از بررسی فرضیه ها در صنایع مختلف نیز به نتایج متفاوتی دست یافتیم.